Tovenaar

Op de begrafenis van mijn lieve papa - nu alweer iets langer dan twee jaar geleden - koos Rob, één van zijn allerbeste vrienden, als afscheidsnummer het tedere en eenvoudige lied ‘Toveren’ van Herman Van Veen. Inderdaad, papa had liefst voor iedereen ter wereld een gelukkig leven getoverd. Hij was er nooit de man naar iemand ook maar iets minder dan het allerbeste toe te wensen. Toen hij heel erg ziek werd had hij er de energie niet meer voor, maar in zijn normale doen was mijn papa vriend voor ieder die dat wilde. Hij was gemeend hartelijk. Ik ben Rob altijd erg dankbaar geweest voor die nummerkeuze. Het maakte me op dat moeilijke moment nog trotser dan ik al was de dochter van mijn vader te zijn. En dat hielp.

Wat wil ik vandaag zo graag de tovenaar zijn die mijn papa helaas niet meer kan zijn. De hele wereld heeft het zo hard nodig.

Open, eerlijk en bloot. Zo ging deze blog zijn. Ik hou mij eraan. Achter de positieve slogans, de mindfulness spreuken en de bemoedigende levensbeschouwingen – die ik evengoed heel eerlijk meen en waarin ik geloof  – schuilt ook een klein, bang meisje dat het soms even allemaal heel moeilijk vindt. Relativeren en beseffen dat je het altijd nog beter hebt dan die of die, is heel gezond maar kent ook grenzen. Af en toe mag ieder van ons zonder ook maar enig schuldgevoel zeggen: dit is dikke kut. Zonder dat we dan een vergelijking met Wereldoorlog Twee voorgeschoteld hoeven te krijgen om ons te verduidelijken dat we toch niet hoeven te klagen want toen, ja toen, dat was pas erg! Ik ben grote voorstander van alles in perspectief te plaatsen en blij te zijn dat je leeft en ademt in dat gezonde lijf van je. Maar af en toe mag ieder van ons zonder ook maar enig schuldgevoel zeggen: ik wil een tovenaar zijn. Dit zijn zware tijden en ik wil er uit.

Was ik vandaag maar die tovenaar. Ik kan niet zo mooi zeggen als Herman Van Veen wat ik allemaal zou toveren dus ik ga het niet proberen. Weet gewoon dat ik zou toveren voor jou. Wat jij verlangt vandaag, het is niet teveel. Het is menselijk en je verdient het. Ik ben nochtans in normale omstandigheden de eerste om te zeggen: verlang niet te veel, dan kom je teleurgesteld thuis. Hoe minder je verlangt, hoe sneller je rust en geluk kan vinden in wat je wel hebt. Wees dankbaar. Accepteer het leven zoals het is. Maar vandaag zeg ik: vertel me wat je wilt, ik tover het! Je hebt afgezien het afgelopen jaar. Ja, jij. Ja, ook jij die eigenlijk denkt geen reden tot verdriet te hebben. Dus je houdt je netjes sterk zoals dat wordt verwacht. Want je hebt je job en je gezondheid nog, je woont niet alleen en je behoort niet tot een risicogroep. Oh ja, ook jij. Je bent zo dapper geweest. Ik tover het voor je. Leg intussen je hoofd maar even op mijn schouder. Want ik begrijp dat je moe bent. 

Was ik ook vandaag maar de tovenaar die het verlies en de pijn kan wegnemen die 22 maart voor velen eeuwig zal oproepen. Was ik het maar. 

En tot slot. De papa tovenaar tovert zichzelf een mooie lange zwarte cape, een indrukwekkende punthoed en een ellenlange witte baard. Hij pinkt een traantje weg van ontroering over de mensen die hij getroost heeft met zijn krachten. Hij gaat traag en elegant de horizon, de stralende zon en de eeuwigheid tegemoet. Het is tijd om welverdiend te rusten.

Laat ons samen toveren voor elkaar, zonder onderscheid. We hebben het allemaal zo hard nodig. Niet alleen vandaag. Niet de één meer of minder dan de ander. Ik zal het in elk geval altijd blijven proberen. Als evenwicht – geen tegengewicht- van mijn gezond relativerend vermogen. En uiteraard als dochter van mijn vader.

Als hij kon toveren kwam alles voor elkaar
Als hij kon toveren was niemand de sigaar
Als hij kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren
Dan hielden alle mensen van elkaar
Ieder huis had honderd kamers, in elke kamer stond TV
En zijn ouders bleven eeuwig leven, en hij leefde met ze mee
De rivier was niet van water, maar van sinaasappelsap
En hij zou niet hoeven leren wat hij eigenlijk niet snapt
Als hij kon toveren kwam alles voor elkaar
(En niemand leed er honger)
Als hij kon toveren dan werd geen mens te zwaar
(En iedereen die zong er)
Als hij kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren
Dan hielden alle mensen van elkaar
Ze vriendje zou ineens begrijpen waarom hij ruzie met hem kreeg
En iedereen zou voor hem buigen als hij de troon besteeg
En 's winters lag er altijd sneeuw, en was het lekker warm
En niemand werd er rijk geboren, en niemand werd er arm
Als hij kon toveren kwam alles voor elkaar
(En niemand leed er honger)
Als hij kon toveren was niemand de sigaar
(En iedereen die zong er)
Als hij kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren
Dan hielden alle mensen van elkaar
(Maar voor een toverspreuk van kwaliteit ben je zomaar duizend gulden kwijt
En naar een beter toverboek ben je toch wel vijftig jaar op zoek
En de hele cursus tovenaar duurt honderdvijfentwintig jaar)
Dat brengt hij allemaal niet op, ik denk dat hij voor't begin al stopt
Want zelfs de oma van zijn oma, had nooit een tovenaarsdiploma
(Als ik kon toveren kwam alles voor elkaar)
En niemand leed er honger
(Als ik kon toveren dan werd geen mens te zwaar)
En iedereen die zong er
Als hij kon toveren, kon toveren, kon toveren, kon toveren
Dan hielden alle mensen van elkaar

 

(Herman Van Veen)