Ik ben De Tijd.

(Dit tekstje is heel erg vrij geïnspireerd door de prachtige metaforen gebruikt door Tom Hannes in zijn online Z.I.T. meditaties)

De seconden tikken weg als tijdbommen.

TIK

Terwijl ik deze woorden bedenk en neerschrijf,

zijn er weer zoveel seconden verstreken.

Wanneer ik deze tekst zou herlezen,

zou ik gaan herschrijven en zou er nu alweer iets anders staan.

Want in tussentijd heb ik weer andere woorden bedacht.

TIK

Gedachten, emoties en de woorden die hen willen verbeelden,

zijn even goed onderhevig aan het tikken van de tijd.

Ze komen en gaan als de bubbels in een glas water.

Kan ik mezelf op pauze zetten?

Elke tik brengt mij onherroepelijk slechts één richting uit.

TIK

Wat ben ik?

Ik ben niet de boosheid en het verdriet

niet de vreugde en de dankbaarheid.

Zij zijn tijdelijke gasten in mijn huis,

mijn lichaam vol tikkende klokken.

TIK

Wie ben ik?

Ik ben niet de verstandige en de verantwoordelijke,

niet de lieve en attente luisteraar,

niet de stresskip die kreunt onder deadlines,

niet de geslaagde of de gefaalde,

niet de enthousiaste of de uitgebluste,

die zo kan zeuren wanneer ze moe is.

TIK

Al die opeenvolgende seconden:

Dat ben ik. Dat ben jij.

Elke seconde zijn we weer een ander.

Misschien - als je heel erg stil zit -

kan jij het ook voelen in je lijf:

het lustige zinderen van de tijdelijke tijd. 

En dat dan hartstochtelijk liefhebben,

is de enige pauze die ik je kan geven.