Wandelen

 

Leg je onrust neer als je kan

in het kleurige tapijt van herfstbladeren - als een rode, gele of bruine loper helemaal speciaal voor jou met grote zorg neergelegd.

Leg je onrust neer als je kan

traag dwalend zonder doel, zonder streven, zonder ambitie, zonder moeten.

Leg je onrust neer als je kan

de troostende zon, nukkige wind of koude druppels voelend op je zachte huid.

Leg je onrust neer als je kan

zowel koude als warmte, zowel verdriet als vreugde, zowel nostalgie als hoop verwelkomend.

Leg je onrust neer als je kan

elke vezel van je wonderlijk lichaam voelend terwijl je beweegt  – ja, het is wonderlijk, vergeet dat nooit.

Leg je onrust naar als je kan

je stokkende, regelmatige, trage of snelle ademhaling die je het leven schenkt met aandacht volgend.

Leg je onrust neer als je kan

Het vredig pad bewandelend, samen of alleen – nooit eenzaam.

Leg je onrust neer als je kan

in de stilte die nooit stil is, in de ruimte vol lieflijke, zoete, harde of snerpende geluiden.

Leg je onrust neer als je kan

in de eeuwig veranderende natuur, in de constante stroom van onze levensrivier.

Leg  je onrust er letterlijk in en observeer: dit is nu mijn onrust.

Er is onrust die je niet neerleggen kan. Dat geeft helemaal niet.

Zonder onrust bestaat rust niet en omgekeerd. Ze zijn broeders en weerspiegelen elkaar. 

Onrust is een welkome maar soms een vermoeiende en kwebbelende gast.

Duw de onrust niet weg, blijf ermee wandelen en kijk nieuwsgierig wat er gebeurt.

En als je ze uiteindelijk neerlegt, doe het zacht.

Als een moeder die haar baby neer vlijt op  groen gras.

Dat is wandelen.