Zomermijmering

 Soms wou ik dat ik een stoere leeuw was

trots maar vooral traag en lui mijn blonde manen schuddend

terwijl ik mijn koninkrijk tevreden met geloken ogen aanschouw.

Af en toe ruik ik gevaar en til ik mijn majestueuze kop boven het gras

maar meestal ben ik het zelf die - door gewoon even met mijn spieren te rollen -

de bange vijand al snel op de vlucht doe slaan.

Als ik beweeg doe ik dat weloverwogen en bewust

de lastige vlieg rond mijn kop sla ik weg

en eenmaal op jacht verbaas ik ieder met mijn kracht en snelheid.

Maar de schichtige spitsmuis die een leeuw wenst te zijn

die spiegelt zichzelf wat onwezenlijks voor

en zal voor altijd smachtend en ongelukkig zijn.

 

Soms wou ik dat ik een kleurige vlinder was

energiek van de enige prachtige bloem naar de andere fladderend

terwijl ik mijn schilderijtjes van vleugels spreid en voor een foto poseer.

Af en toe raak ik in een duikvlucht verward met een soortgenoot

en buitelen we speels over elkaar heen verder en verder

de blauwe lucht in en de hitte van de zon tegemoet.

Als ik beweeg doe ik dat sierlijk en snel

maar eens neergestreken op mijn geurige maaltijd

geniet ik in stilte en ben ik me bewust van hoe mooi ik dan ben.

Maar de schichtige spitsmuis die een vlinder wenst te zijn

die spiegelt zichzelf wat onwezenlijks voor

en zal voor altijd smachtend en ongelukkig zijn.

 

'Maar jij bent toch geen spitsmuis!', hoor ik je al zeggen. 

Neen…en misschien wou ik soms wel dat ik een schichtige spitsmuis was

want dat is een verdomd slim beestje. 

Let er maar eens op.