een lichtvoetige zaterdag

Een lichtvoetige zaterdag, zo eentje zonder zorgen of pijn, zoals een zaterdag altijd zou moeten zijn

- het begin van het weekend en nog lang niet het eind, dus met veel potentie in het verschiet -

maar zoals die niet altijd is voor iedereen, oh neen.

Want het leed, verdriet en ongeluk voor velen vandaag, het is onmiskenbaar.

Maar uit wat bestaat voor mij een lichtvoetige zaterdag?

Zo eentje die ik dan eender wie wensen zal.

Wie ik bemin, wie ik bevriend, wie ik gewoon ken, wie ik lastig vind, wie ik niet begrijp, wie ik verfoei en wie ik niet ken. 

Eender wie.

 De ingrediënten van mijn perfect lichtvoetige zaterdag zijn de volgende:

1.       wakker worden zonder wekker en na enkele lange seconden pas beseffen dat het zaterdag is en er zo meteen geen digitale vergadering begint

2.       nog eens omdraaien en naar de slapende geliefde kijken – indien er geen slapende geliefde is, mag je ook naar een huisdier kijken of nog beter: heb eens heel veel aandacht voor jezelf, de mooiste geliefde die er is, toch?

3.       nog heel even blijven liggen met een brede glimlach en nog steeds nagenieten van het simpele feit dat het zaterdag is en niet maandag

4.       naar buiten kijken waar - driewerf hoera-  buiten alle verwachtingen om de zon blijkt te schijnen tegen een stralend blauwe lucht, voor hoelang weet men nooit dus hup, misschien toch maar jezelf stilaan het bed uitduwen?

5.       heel traag opstaan, heel traag, heel, heel, heel traaaaaaaaag – ik kan dit niet genoeg benadrukken

6.       koffie maken en koffie drinken (maal drie)

7.       intussen wat rondlummelen en een heel klein beetje de restanten van de avond voordien opruimen – want ’s avonds zijn we daar te lui voor

8.       na twee of drie koffie’s ook de nog steeds slapende geliefde een koffie brengen (jaja, ik weet het)

9.       een uurtje yoga of joggen – naargelang de weergoden beslissen – al kan je eigenlijk joggen bij elk weertype maar soms zoek ik een excuus om toch maar weer yoga te doen (te warm, te winderig, te nat)

10.   in de – drie werf hoera – nog steeds aanwezige zon een goed boek lezen en proberen wakker te blijven (wat niet altijd lukt)

11.   rondlummelend in de tuin of  me toch wat verder van huis wagend en al wandelend: naar bloemetjes en plantjes kijken, vlinders en hommels bewonderen, er foto’s van nemen, maar allemaal heel traag want er moet in de eerste plaats aandachtig gekéken worden

12.   pannenkoekenplantjes verpotten – dat kan je herhalen tot in de eeuwigheid, heb ik ontdekt -mijn vingers en terras goed vuil maken met potgrond, met water spelen, bedenken dat ik stilaan een pannenkoekenplantenwinkel kan beginnen; de juiste potjes en staanplaats aan het raam kiezen ('is er hoegenaamd nog plaats?' hoor ik de geliefde met enige vertwijfeling al verzuchten)

13.   tegen vijven een aperitiefje inschenken, bijvoorbeeld een rosé of een witte wijn, uiteraard met een knabbeltje erbij, dat hebben we echt wel verdiend

14.   een beetje schrijven over de perfect lichtvoetige zaterdag terwijl de regen alweer tegen de ramen tikt en op de achtergrond de Play Station speelt – iets met zombies

15.   een gezellig zomerbarretje doen en dan liefst bij mijn schone broer in Boombar maar….niet vandaag want vanavond moet dit meisje op tijd haar bedje in voor haar schoonheidsslaap

 

Een lichtvoetige zaterdag, zo eentje zonder zorgen of pijn, zoals een zaterdag altijd zou moeten zijn

- het begin van het weekend en nog lang niet het eind, dus met veel potentie in het verschiet -

maar zoals die niet altijd is voor iedereen, oh neen.

Want het leed, verdriet en ongeluk voor velen vandaag, het is onmiskenbaar.

Wie ik bemin, wie ik bevriend, wie ik gewoon ken, wie ik lastig vind, wie ik niet begrijp, wie ik verfoei en wie ik helemaal niet ken. 

Eender wie verdient de meest lichtvoetig mogelijke zaterdag. Wat dat ook moge zijn voor jou, voor hem, voor haar.

Eender wie.