Houden van dingen die niet perfect zijn

 Ik heb een prachtig boekje in de hand met als titel ‘houden van dingen die niet perfect zijn’. De titel ten spijt is dit werk van boeddhistisch monnik Haemin Sunim volgens mij een nagenoeg perfect pareltje, helder geschreven en fantastisch mooi geïllustreerd met kleurrijke tekeningen. Ik gebruik twee tekeningen uit het boek bij deze tekst. Voor de geïnteresseerden: ze zijn van de hand van Lisk Feng. De Zuid-Koreaanse Haemin Sunim schreef eerder al het geweldige ‘Dingen die je alleen ziet als je er de tijd voor neemt’. De titel spreekt voor zich, niet? Ik kan het iedereen aanraden. Deze boeken inspireren mij niet alleen, ze maken me echt vrolijker en vrediger. Ik zou ze willen schenken aan eenieder en zeker aan wie troost en aanmoediging nodig heeft.

Ik kreeg dit kleinood van mijn nicht Karen, een nog grotere boekenwurm dan ik wanneer ze tijd heeft. Gisteren vierden we namelijk met de familie ons ‘uitgesteld zomerkerstfeest’. Zo zitten wij namelijk in elkaar. Pandemie? Geen kerstfeest? Wacht eens even…Uitgesteld is niet afgesteld! Dus nadat ieder lid van de clan op zijn minst één vaccinatie achter de rug had, kwamen we geweldig ‘jolly’ bijeen in de grote en paradijselijke tuin van onze aller matriarch, oma en mama Anita, om er in open lucht en zonder gekus en geknuffel maar met evenveel liefde en warmte elkaars kerstcadeaus eindelijk te overhandigen. Cadeaus die al maanden in de kast geduldig lagen te wachten op hun ontvanger. Geduld wordt steeds beloond zo is wederom bewezen en oh ja, zelfs de kerstversiering en -verlichting waren feeëriek aanwezig.

Ik zit hier nu dus met dit fijne werkje in de hand. Het is helemaal mijn soort schrijfsel, dat weet Karen heel goed. Ik ben er haar dankbaar voor. Naast dat feit op zich is het boek ook een blijvende herinnering aan een wel zeer imperfecte periode waardoor wij onszelf genoodzaakt zagen kerst te vieren in augustus. Sommige cadeaus waren intussen misschien zelfs niet meer zo gepast, de kinderen groeien snel! Maar het feest zelf was een bewijs van hoe mooi imperfectie wel niet kan zijn. Kerst vieren in de warme zomerzon is best aan te raden. 

Sunim benadrukt in dit filosofisch en spiritueel werk dat niemand perfect is, maar dat het juist daarom belangrijk is om liefdevol en mild te zijn voor jezelf en anderen. Hoe vriendelijker je kan zijn voor jezelf, hoe vriendelijker je ook kan zijn naar de buitenwereld en hoe meer vertrouwen je krijgt in jezelf om te doen wat je echt gelukkig maakt. Hij vertelt in aparte thematische hoofstukken open en bloot over eigen levenservaringen en illustreert die met korte spreuken die je zo boven je bed kan hangen. Het is weer net dat soort werk dat voor sommigen misschien net wat ‘te’ melig kan zijn, maar bij mij alle juiste snaren raakt. Was ik deze blog niet begonnen met als doel mensen te raken door mijn eigen naakte eerlijkheid? Hen zichzelf te laten herkennen en zo mogelijk wat troost te bieden? Wel, Sunim doet op hoog niveau wat ik met mijn blog op zeer imperfecte wijze beoog. Maar ik heb geleerd mijn eigen imperfectie te omarmen dus ik durf het toch te doen, hoe veel beter het ook moge kunnen 😉.

Het thema van het boek doet me ook meteen denken aan de prachtige en vaak geciteerde lyrics van het nummer Anthem van Leonard Cohen: ‘There is a crack in everything, that is how the light gets in’. De imperfectie van de scheur maakt net dat schoonheid, het licht, kan binnen vallen in een anders duistere kamer. Leonard Cohen zou voor deze lyrics geïnspireerd zijn door een boeddhistisch verhaal.

Cohen was zelf boeddhist geworden na een depressie die hij kon verwerken door zich een tijd terug te trekken in een boeddhistisch klooster. Het Boeddhisme gaat uit van het noodzakelijk lijden van de mens – een eerder pessimistisch mensbeeld zou je kunnen zeggen – maar biedt gelukkig wel wegen om dat lijden op te heffen. Hierbij zijn onder andere het omarmen van je eigen imperfecties, jezelf graag zien zoals je bent, heel belangrijke principes. Niet om dan zelfgenoegzaam achterover te leunen in je luie zetel en niet meer je best te doen, maar om minder krampachtig in het leven te staan. Wanneer je jezelf steeds voor de kop geeft voor elke fout die je maakt, zal je ook harder zijn voor anderen en vice verca.

Enig onderzoek op het web toont dat er discussie is over het feit of Cohen wel daadwerkelijk het volgende verhaal 'in zijn achterhoofd' zou hebben gehad bij het schrijven van Anthem maar daar gaat het mij niet om. Ik vind het een mooi en heel toepasselijk verhaal dus deel ik het graag.

Er was eens een jongeman die leed aan een agressieve beenkanker. Zijn been moest geamputeerd worden want anders zou hij een gewisse dood sterven. De man overleefde de kanker maar het verlies van zijn been was erg traumatiserend voor hem en hij trok zich, kwaad op de wereld en het leed dat hem overkwam, terug in een klooster. Hij verwerkte zijn boosheid op het leven door te tekenen. Hij tekende gebarsten vazen die symbool stonden voor zijn eigen gebrokenheid. Na verloop van tijd en na vele meditaties vond hij innerlijke rust en veranderde zijn visie op het leven. Toch bleef hij gebroken vazen tekenen. Zijn boeddhistisch leermeester vroeg op een dag aan hem:  “Waarom teken je de vazen nog steeds met barsten erin? Voel je je nog niet geheeld?” De man antwoordde: “Jawel, en datzelfde geldt voor de vazen. Via de scheur komt het licht binnen.” 

Geen mens is perfect. Waarom blijven we dan zo vaak krampachtig ons best doen het toch te worden? Waarom verwachten we ook vaak te veel van anderen? Ook in het 'waarom' geeft Sunim inzicht, ik raad je vooral aan het boek zelf te lezen als je dat wilt ontdekken. 

Gooi die zelfverbeteringsboeken niet per se de vuilbak in. Aan jezelf werken om een goed mens te zijn, is lovenswaardig en zelfs nodig. Maar vergeet de perfectie. Omarm de scheuren in je geest en lichaam. Omarm ook de rariteiten van anderen. Ze maken ieder mens uniek. Zie de barsten stralen, dat zijn de twinkel en de schittering in de ogen van ieder mens. Dat is onze ‘goddelijke’ sprankel.

Namaste, Karen. Het goddelijke wezen in mij groet het goddelijke wezen in jou. Dank je wel.